(ترجمه)

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِيَّاكُمْ وَالْجُلُوسَ فِي الطُّرُقَاتِ» قَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ مَا لَنَا بُدٌّ مِنْ مَجَالِسِنَا نَتَحَدَّثُ فِيهَا، قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «فَإِذَا أَبَيْتُمْ إِلَّا الْمَجْلِسَ فَأَعْطُوا الطَّرِيقَ حَقَّهُ» قَالُوا: وَمَا حَقُّهُ؟، قَالَ: «غَضُّ الْبَصَرِ، وَكَفُّ الْأَذَى، وَرَدُّ السَّلَامِ وَالْأَمْرُ بِالْمَعْرُوفِ، وَالنَّهْيُ عَنِ الْمُنْكَرِ»

(رواه مسلم، باب النهی عن الجلوس فی الطرقات)

ترجمه: از ابوسعید خدری(رضی الله تعالی عنه) روایت است که رسول الله(صلی الله علیه وسلم) فرمود: از نشستن در راه‌ها اجتناب نمائید. اصحاب گفتند: یا رسول الله(صلی الله علیه وسلم) ما در نشستن ناچار استیم و باهم صحبت می‌نمائیم. رسول الله(صلی الله علیه وسلم) فرمود: در صورتی‌که شما در نشستن محتاج استید؛ پس حق راه را بپردازید. اصحاب گفتند: حق راه چیست؟ فرمود: نگاه داشتن چشم، دور نمودن اشیای ضرر رسان، جواب سلام، امر به کار پسندیده و نهی از امر ناپسند، از حقوق راه می‌باشد.

تشریح حدیث

از این حدیث واضح می‌شود که نشستن در راه‌ها دارای احکامی‌ست که مرتب گردیده؛ نخست از نشستن در راه‌ها منع نموده؛ مگر این‌که کسی حق آن را بپردازد، که از همه مهم‌تر پوشاندن چشم و دور نمودن اشیای اذیت‌کننده از راه می‌باشد.

ای مسلمانان! اگر دقت نمائیم، در این زمان راه اصلی که مسلمانان به پیمودن آن رضایت الله متعال را حاصل نمایند، پر از فتنه و فساد گردیده و یا به عبارت دیگر، راه‌های مسلمانان امروز به جایگاه خیانت و طغیان حکام خائن مبدل گردیده است، نمی‌گذارند که مسلمانان در زندگی‌شان احکام اسلام را بالای خود تطبیق کنند؛ بلکه چندین دهه می‌شود که تطبیق احکام اسلام معطل قرار گرفته است. پس امروز بر امت اسلامی لازم است که نهایت سعی و تلاش خود را به خرچ دهند تا این اذیت و ضرر(حکام خائن) را برطرف نمایند و احکام اسلام بعد از اقامۀ عدل آن توسط اقامۀ خلافت راشده بر منهاج نبوت که و عدۀ الله سبحانه وتعالی و بشارت رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌باشد، به قلۀ بلند خود باز گردد.

والسلام علی من اتبع الهدی!