در سنن ابن ماجه از حضرت ابو سعید خدری رضی الله عنه روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم عبد الله بن خذافه(بدری) را در یک سریه فرمانده جنگ تعیین کرد و من با ایشان بودم تا آن‌که در قسمتی از راه مردم در جای تفریحگاه‌شان برای کدام حاجتی آتش افروخته بودند، عبد الله بن خذافه گفت: آیا اطاعت من بالای شما واجب نیست؟ گفتند: بلی واجب است. او گفت: درست تاحال هرچه را گفتم اطاعت کردید، اما الآن من ثبات و پایداری شما را به این آتش امتحان می‌کنم. وقتی مردم آمادگی نشان دادند و عبد الله دانست که مردم اطاعت می‌کنند، گفت: درست است، خودتان را در آتش نیندازید من با شما مزاح کردم؛ آنان وقتی بازگشتند، این موضوع را با رسول لله صلی الله علیه وسلم گفتند، وی صلی الله علیه وسلم فرمود:

«مَنْ أَمَرَكُمْ مِنْهُمْ بِمَعْصِيَةِ اللهِ، فَلاَ تُطِيعُوهُ»

ترجمه: هرکس از امیران‌تان شما را به معصیت الله(سبحانه وتعالی) امر کند، از وی اطاعت نکنید.

این حادثه تأکید به این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم است که گفته است:

«لاَ طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِى مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ»

(رواه احمد و طبرانی)

ترجمه: در جایی‌كه نافرمانی خالق لازم آيد، از مخلوق اطاعت نكنيد.

اگر متوجه شویم، ما در این عصر چقدر به تطبیق این حدیث بالای خود ضرورت داریم، خصوصاً بعد از این‌که از وضعیت حکام جابر آگاه شویم؟ بنابر این، اطاعت از حکام و علمایی‌که سخن‌شان مخالف شریعت الله(سبحانه وتعالی) باشد جایز نیست. لیکن اطاعت تنها از آن امیرانی جایز است که سخن‌شان مطابق کلام الله(سبحانه وتعالی) و پیامبر صلی الله علیه وسلم باشد، ولو خود آن غلام حبشی باشد.

خوانندگان محترم! تا وقتی‌که بازهم نزد شما حدیث دیگری را ارائه نمائیم، شما را به الله بی‌نیاز می‌سپاریم.

والسلام علی من اتبع الهدی