(ترجمه)

این کدام یادبود بزرگ است که بر ما می‌گذرد؟ این کدام یادبود است که در آن پایتخت اول دولت بیزانس به پایتخت دولت بزرگ اسلام مبدل گشت؟ این کدام نیروی بزرگ و کدام پیروزی آشکاری است؟ کدام عزت است که نصیب مسلمانان به طور عام و برای فاتحین به طور خاص شده است؟

حدود دو صد سال قبل از این فتح، مغول‌ها سرزمین‌های اسلامی را ویران ساخت، آن‌ها را اشغال نمود و خلیفه آن را به قتل رساندند. در سال ۱۲۵۸ میلادی معتصم بالله، خلیفه عباسی، به قتل رسید، نزدیک به دو میلیون مسلمان کشته شد و پایتخت خلافت اشغال گردید. مردان، زنان و اطفال به قتل رسیدند؛ ذلتی پیاپی دامنگیر امت گردید تا آن‌که الله سبحانه وتعالی مدافعان قهرمان اسلام هم‌چو قطر، بیبرس و امثال آن‌ها را توفیق بخشید و به دفاع از اسلام و مسلمانان به پا خاستند.

قبل از حملات مغول‌‌ها، حملات صلیبی رخ داد؛ حملاتی‌که مسلمانان انواع مصیبت آن‌ها را چشیدند تا آن‌که صلاح الدین قهرمان آن حملات را پایان داد و از مسلمانان دفاع نمود.

هر یک از ما تاریخ را خوانده ایم و می‌دانیم که حالت در پایان دولت عباسی چگونه بود؛ مسلمانان زیر شکنجه، قتل و در معرض تفرقه و نابودی از سوی گرگ‌های جهان قرار داشتند و بهترین حالت برای آن‌ها حالت دفاع بود، نه هجوم. مردم به سوی امت به دیده ذلت، تمسخر و حقارت می‌نگریستند تا آن‌که مردان شجاع بپا خاستند؛ مردانی‌که صادقانه با الله سبحانه وتعالی عهد بستند و بعد از تحمل رنج، صبر و مبارزه‌ی وسیع خلافت عثمانی را تأسیس نمودند و دارالاسلام را به مسلمانان باز گرداندند. دولت عثمانی خلاصه و مقدمه تمامی پیروزی‌ها بود؛ به ویژه بعد از آن‌که این دولت توسط نسل‌های مومن و مخلص نیرومند گردید؛ نسلی‌که سلطان بزرگ عثمانی، محمد فاتح، از میان آن‌ها بیرون آمد تا پایتخت اول روم را به پایتخت دولت خلافت مبدل نماید که توسط این دولت عثمانی مسلمانان از حالت دفاع به حالت هجوم انتقال یافته و فتوحاتی‌که در راس آن‌ها فتح قسطنطنیه است رخ دادند.

سپس این حالت دوباره تغییر یافت! دولت عثمانی سقوط داده شد و برای مسلمانان دولتی باقی نماند تا آن‌ها را دور هم جمع نموده و وحدت بخشد و از آن‌ها حمایت نماید و دوباره عصر برگشت به عقب آغاز گردید که حالت فعلی ما بهترین مثال برای آن زمان است. فلسطین، بغداد، شام و بیشتری از سرزمین‌های اسلامی اشغال گردیدند و دوباره به همان حالت ذلت، حقارت و مصیبت پی‌هم برگشتیم!!

ای مسلمانان با عزت! بدون شک این یادبود بزرگ فتح قسطنطنیه باید ما را بیدار ساخته و همت ما را بر محور دو امر بزرگ جمع نماید:

اول: ضرورت این‌که کار برای اعاده دوباره دولت اسلام را به صحنه وجود در راس اولویت‌های خود قرار دهیم تا قادر به ساختن مردان شجاعی مانند محمد فاتح، صلاح الدین ایوبی و امثال آن‌ها شویم.

دوم: این‌که این دولت مانند خلافت عثمانی، عباسی و اموی نخواهد؛ بلکه خلافت راشده ثانی بر منهج نبوت پیروزی‌هایی را که تا هنوز باقی مانده اند و پیامبر صلی الله علیه و سلم بشارت آن‌ها را داده است، تحقق خواهد بخشید؛ بشارت‌هایی مانند: شکست یهود و فتح روم. پس بخاطر خیر دنیا و آخرت تان در رکاب حزب التحریر فعالیت نمایید تا بالاخره این دولت و این کاخ بزرگ را بنا نماییم... ‏

﴿وَيَومَئِذٖ يَفرَحُ ٱلمُؤمِنُونَ بِنَصرِ ٱللَّهِۚ﴾

[روم: ۴-۵]

ترجمه: در آن روز مؤمنان شادمان می‌شوند؛ (آری! خوشحال می‌شوند) از یاری الله.