(ترجم)

بعد از شکست کامل پروژۀ PTI، کسانی‌که فعلاً با صدای‌بلند خواستار ‌سیادت‌مردمی اند، در واقع تنها در جستجوی حاکمیت دوباره خود می‌باشند. در حالی‌که بار‌ها در حکومت‌داری ناکام ماندند و باید بخاطر خیانت  و غفلتِ که منتج به وضعیت اسف‌بار امور‌فعلی پاکستان گردیده، مجازات می‌شدند.

بعد از دروغ "پاکستان جدید" به منظور جلو‌گیری از فرو‌پاشی نظام حاکم فعلی؛ طیِ یک پیشنهاد، دروغ دیگری را تحت عنوان "نخبه‌گان که بالای خود قدرت‌نمایی کنند" را ایجاد کردند و چنین ادعا دارند گویی این‌که ‌سیادت‌مردمی باعث جاری شدن جوی‌بار شیر و عسل، "رفاه و آسایش" به خاطر نماینده‌گی از تودۀ عظیم مردم، می‌گردد. گرچه در سر‌‌اسر جهان، دموکراسی همانند  نظام دیکتاتوریِ نظامی نیز این اطمینان را می‌دهد که گروه کوچک مانند پارلمان  ایجاد قوانین  را بخاطر  منافع خود در اختیار می‌گیرند. در نظام حکومت‌مردمی صدها تن از اعضای MNA و MPA قدرت خود را مانند "نواز" و "زرداری" در خدمت استعمار‌گران قرار می‌دهند و با خیانت به مسلمانان از طریق واگذاری قسمت اشغال‌شده کشمیر معامله غلط با IMF و FATF، رشد ارزش‌های زهرآگین آزادی و مانند تسهیل کننده‌ها در افغانستان، امریکا را همکاری می‌کنند. در عوض، این نماینده‌ها، حاکم منطقه خود گردیده؛ فرا‌تر از قوانین صلاحیت پیدا کرده و زنده‌گی مجللِ پر زرق و برق را نصیب می‌شوند و هنگام غارت نمودن بودجه انکشافی‌دولت و بهره‌برداری از امکانات دولتی، هم‌دست پولیس و ادارات دولتی شده، به کاغذ‌پرانی می‌پردازند.

به همین شکل؛ در حکومت‌نظامی، فساد در رهبری نظامی قفل بخت وطالع آن‌ها را باز و زمینۀ امن عیاشی را در مناطق دور‌دست فراهم می‌سازد. اما بی‌خبر از این‌که نتیجۀ آن منجر به بی‌عزتی افواج و بدنامی مسلمانان و اسلام می‌گردد، همان‌طوری‌که در زمان اقتدار "کیانی و مشرف" محدود نماند.

 در غرب هم‌چنان، دموکراسی؛ نماینده‌گی از حکومت طبقۀ‌پولدار می‌کند. مادر دموکراسی، "بریتانیا" با وجود که اکثریت مردم مخالف جنگ بودند، در عراق وارد جنگ گردید. تحقیقاتی‌که در سال 2014 توسط "پروفیسور مارتین جیلن" از دانشگاه پرینستون و "پروفیسور بنجامین" از دانشگاه نورتویسترن صورت گرفت، نشان می‌دهد که میان سال‌های 1981و 2002  طبقه‌پولدار و سازمان‌هایی‌که نماینده‌گی از منافع تجارتی می‌کنند تاثیر اساسی و مستقل بالای سیاست امریکا داشته اند. در حالی‌که اوسط شهروندان و  گروه‌هایی‌که برای حفظ منافع اکثریت مردم ایجاد شدند، تاثیر اندک و یا هیچ تاثیر مستقل ندارند.

در نظام خلافت؛ سیادت تنها از آنِ الله سبحانه و‌تعالی می‌باشد؛ لذا، تمام قوانین امور ما از آنچه که الله سبحانه و‌تعالی وحی کرده است، مشتق می‌گردد که نفوذ کاملِ استعمار‌گران و نوکران ملکی و نظامی را در پاکستان از بین می‌برد. رهبران اسلام؛ نه تنها قانون ساخته نمی‌توانند، بلکه اعضای منتخب شورای امت بودیجه انکشافی، حق بیمه و یا اجازۀ تاسیس حکومت را نیز ندارند. بناءً، شورای امت هیچ تمایلِ به تابعین  میر جعفر و میر صادق ندارند. تنها زنان و مردان با تقوا برای انتخابات خواهند برخاست تا این‌که مشوره‌های صادقانه برای قیمومیت امور امت برای خلیفه مسلمانان دهند. واقعاً تنها خلافت، برعکسِ دموکراسی و دیکتاتوری از امور مردم نماینده‌گی خواهد کرد. الله سبحانه و‌تعالی چنین فرموده است:

﴿أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ﴾

]ملک:14[

ترجمه: آیا آن کسی‌که موجودات را آفریده از حال آن‌ها آگاه نیست، در حالی‌که او از اسرار دقیق با خبر و آگاه است.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان

مترجم: بنیامین سادات