(ترجمه)

دکتر شیرین مزاری، وزیر حقوق بشر فدرال، در ۱۵ آگوست/اوت ۲۰۲۰ م با اشاره به تجاوزهای گستردۀ ارتش هند در سال ۱۹۹۱م در دو روستای کشمیر اشغالی، اظهار داشت: «چرا وزارت امور خارجه به سازمان‌های بین‌المللی و سازمان‌های حقوق زن که برای حقوق زنان می‌جنگند و این وحشی‌گری‌ها را افشا می‌کنند، توجه نکرده‌است؟» درحالی‌که وزیر حقوق بشر فدرال شکاف‌های دولت در مورد بی‌توجهی کامل به کشمیر اشغالی را، که عصبانیت بسیاری از مسلمانان پاکستان را برانگیخته است، آشکار می‌کند، باید ناکامی کامل وزارت‌خانۀ خودش را نیز برای ایجاد هرگونه تغییر مؤثر برای زنان‌کشمیر اشغالی اعلام کند.

در حقیقت، رژیم باجوا – عمران از طریق استراتیژی نادرست مراجعه به بت سنگی سازمان ملل، نتوانسته امنیت حتی یک زن کشمیر اشغالی را تضمین کند. یک ماه کامل از زمان رد شدن درخواست وثیقه یک زن مسلمان ۵۷ ساله کشمیری به‌نام نسیمه بانو در ۱۴ جولای/ژوئیه ۲۰۲۰ توسط یک محکمه/دادگاه محلی در کشمیر اشغالی، گذشته است. او در آخرین هفتۀ جون/ژوئن در یک عملیات مشترک ارتش و پلیس هند دستگیر شد؛ به خانهاش حمله شد، دخترش مورد ضرب و شتم قرار گرفت و اشیای قیمتی‌اش توسط نیروهای دولت هند غارت شد. وی طبق قانون مفتضح UAPA (‌پیش‌گیری فعالیت‌های غیرقانونی) به اتهام حمایت  لجستیکی و دادن سرپناه برای مبارزان کشمیری، که توسط دولت هندو "تروریست" تلقی می‌شوند، دستگیر شد. خانواده نسیمه از سال ۱۹۹۰ م درگیر کشمکش برای آزادسازی کشمیر بوده‌اند. بسیاری از اقوام نسیمه یا زندانی اند و یا به شهادت رسیده‌اند، از جمله پسر کوچک‌اش که در سال ۲۰۱۸ م توسط ارتش هندو به شهادت رسید، درحالی‌که فرزند بزرگ‌ترش در زندان به سر می‌برد. سلامتی وی تحت شرایط نامساعد زندان به‌طور مداوم رو به وخامت است، حال‌آن‌که در حال حاضر از فشار خون بالا و دیابت نیز رنج می‌برد.

از زمان آغاز محاصرۀ کشمیر اشغالی در ۵ آگوست/اوت ۲۰۱۹ م، با قضیۀ نسیمه بانو فراتر و شنیع‌تر از قضیۀ یک مادر مسلمان کشمیری برخورد شده‌است. اگر حکام پاکستان واقعاً فکر می‌کنند که مبارزان کشمیری برای حق آزادی خود می‌جنگند، پس چه چیزی آنان را از فرستادن نیروهای مسلح‌مان به یاری‌شان بازمی‌دارد و بالعکس سبب می‌شود تا به یک بت سنگی رجوع کنند؟ چه چیزی آنان را بازمی‌دارد، حال‌آن‌که فرزندان نیکوکارمان در نیروهای مسلح از درد خواهران مظلوم‌شان آگاه اند و بیش‌ازحد توانایی  آزادسازی کشمیر را دارند؟

پاسخ ساده است! چون آنان نوکران اربابان استعمارگری استند که اعتقاد دارند پاکستان از رشد ظلم و استبداد دولت هندو ممانعت می‌کند.

در حقیقت، تنها زیر چتر احکام الهی بود که ارتش‌‌ها به‌خاطر استجابت گریه‌های زنان بسیج می‌شد. به‌خاطر گریه‌های یک زن مسلمانی‌که در سند زیر ظلم و استبداد راجا داهر قرار گرفته‌بود، ارتش محمد بن قاسم به حرکت درآمد و به حاکمیت راجا داهر نقطۀ پایان گذاشت. بناءً وظیفۀ ماست که به پدران، برادران و فرزندان خود در نیروهای مسلح، که نسبت به عزت و آبروی زنان مسلمان باغیرت اند، اصرار کنیم تا برای تأسیس مجدد خلافت بر منهج نبوت به حزب‌التحریر نصرت دهند، باشد که بی‌درنگ بر این اشغال نقطۀ پایان بگذارند. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلْوِلْدَانِ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخْرِجْنَا مِنْ هَـٰذِهِ ٱلْقَرْيَةِ ٱلظَّالِمِ أَهْلُهَا﴾

(النساء: ۷۵)

ترجمه: چرا در راه الله (سبحانه وتعالی) و (در راه) مردان و زنان و کودکانی‌که (به دست ستمگران) تضعیف شده‌اند پیکار نمی‌کنید؟! همان افراد (ستم‌دیده‌ای) که می‌گویند: «پروردگارا! ما را از این شهر (مکه) که اهل‌اش ستم‌گر اند بیرون ببر.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایه پاکستان