(ترجمه)

شکست و ذلت مسلمانان در میدان‌‌های جنگ به علت بزدلی و ضعف ایمان "افواج مسلح و مجاهدین" نیست؛ بلکه به دلیل غلامان زرخرید و حلقه‌‌به‌گوش استعماری به اسم حکمرانان است که امت مسلمه را از پشت به خنجر می‌زنند. سخنگوی دفتر وزیر خارجه پاکستان برای به دست آوردن امتیاز و اعتبار  نقش تسهیل‌کننده‌گان کرایی یا مزدور را در توافق صلح بازی نموده و با شوق و ذوق در خصوص مذاکرات چنین بیان نمود: «پاکستان همواره و به‌طور مداوم از مذاکرات میان طالبان و امریکا پشتیبانی نموده و ما چشم به‌ راه امضاء توافقنامه‌ی مذکور در تاریخ 29 فوریه 2020م هستیم.»

مگر چرا رژیم پاکستان درین موقع حساس که امریکا ادعای می‌کند قدرت شکست‌ناپذیری‌اش توسط مبارزه‌ی چوپان‌های کوه‌نشین که تنها بر الله سبحانه‌وتعالی توکل می‌نمایند، درهم و شکست خورده است، تسهیل‌کاری می‌کند؟ ‏مگر چرا رژیم پاکستان، واقعاً درین موقع که امریکا به شدت زخم برداشته است و از تن نیمه‌جانش خون می‌چکد، به ملت‌های دیگر اصرار می‌ورزد که به‌طور قاطعانه با منافع امریکا هم‌دست شوند؟ ولی علی‌رغم کمزوری امریکا، رژیم بجوا-عمران به قدوم ترامپ سر به سجده نهاد تا به امریکا کمک کند، باشد که در جنگی شکست خورده‌اش برنده شود. این حکمرانان، در تلاش اند تا حضور دایمی امریکا را با به کارگیری سیاست "زردک و چوب(carrot and stick)" علیه طالبان، تأمین کنند. بناءً این‌جاست که طالبان مجبور می‌‌شوند تا قبل از خروج کامل نیروهای مسلح امریکایی، پالیسی‌های هم‌چو تقسیم قدرت با عاملان یا غلامان امریکایی در افغانستان، زنجیر مرزهای بین‌الملی، تلاش‌های ضدتروریسم(مبارزه علیه تروریسم) و در نهایت "آتش‌بس" را قبول بکنند. حکمرانان خائن بسیار سخت تلاش نمودند تا طالبان را بر مصلحت راضی بسازند و بالای‌شان حضور دایمی؛ ولی کاهش‌یافته‌ی نیروهای امریکایی را قبول بکنند، طوری‌که این امر توسط اظهارات تاسف‌بار "سراج حقانی معاون امیر طالبان" واضح شد که به نیویارک تایمز گفت: «پس از مذاکرات طولانی هیچ توافقنامه‌ صلح به‌دست‌ نمی‌آید؛ مگر با مصلحت دوجانبه.»

این حکمرانان پاکستانی، هرگاه امریکا نیاز به جنگ داشته باشد، شعار بلند می‌کنند که "این جنگ ما است" و بعداً عملیات‌های ویرانگر نظامی را در مناطق قبایلی به‌راه می‌اندازند تا استحکام جهاد افغان را متزلزل بسازند. فهلذا زمانی‌که این عملیات‌های نظامی نتوانست امریکا را از شکست حفظ کند، این حکمرانان من‌حیث تسهیل‌کننده‌گان کرایی یا مزدور سر زدند و در نهایت فضایل صلح را بیان نمودند. ‏ما از شما می‌پرسیم مستقر نمودن پایگاه‌های دولتی و غیردولتی نیروهای امریکایی در دهلیز خانه‌تان چگونه صلح را به پاکستان و افغانستان به ارمغان می‌آورد؟ ‏آیا امریکا با استفاده از پایگاه‌هایش، مستقر در افغانستان به ایبت آباد، دمه دولا، سلاله و هم‌چنین در مناطق قبایلی پاکستان حملات هواپیماهای بدون سرنشین را انجام نداد؟ ‏آیا کور هستید که ببینید همین امریکا در هر روز انسان‌های بی‌گناه را در عراق، سوریه و افغانستان به قتل می‌رساند؟ ‏آیا حضور دولت هندو در سرحد مشرقی و حضور امریکای صلیبی به سرحدات مغربی پاکستان یک خطر جدی برای امنیت و مراکز سلاح‌های اتمی "پاکستان" محسوب نمی‌شود؟ آیا ندیدید که امریکا دولت هندو را در افغانستان حمایت کرد تا شبکه‌ی "کلبهوشان یادیو(Kalbhoshan Jadev)" را در میان پاکستان پخش بکند؟ آیا حضور دایمی صدها سرباز امریکایی پس از آتش‌بس و توافقنامه صلح، در حق صدهاهزار شهید و غازیان جهاد افغان‌ها که جان، مال و اعضای بدن خود را از دست دادند، یک خیانت بزرگ شمرده نمی‌شود؟! به الله که انصافاً این‌گونه نیست.

فلهذا حزب التحریر-ولایه پاکستان به‌طور شدید تسهیل‌کاری حکمرانان پاکستانی را در خصوص این توافقنامه‌ای صلح رد می‌کند؛ زیرا همین خیانت حکمرانان باعث می‌شود که پیروزی را برای امریکا از حلق شکست دزدی کنند. بناءً حزب التحریر-ولایه پاکستان از مجاهدین افغان می‌خواهد تا زمانی‌که آخرین سرباز صلیبی امریکایی افغانستان را ترک نکرده، دست از جهاد و مبارزه بر ندارند.

ای شیران افواج مسلح پاکستان!

  ‏شما چگونه به این امر اجازه می‌دهید که قدرت و شجاعت‌تان برای تامین اهداف سیاسی و امنیتی بدترین دشمن مان یعنی امریکا مورد استفاده قرار بگیرد؟ برخیزید و وفاداران رژیم ترامپ را با عطای نصرت تان به حزب التحریر برای تأسیس مجدد خلافت راشده ثانی بر منهج نبوت از پاکستان ریشه‌کن کنید، سپس آنگاه قوت و شجاعت‌تان تنها در راه الله سبحانه وتعالی به‌ مصرف می‌رسد.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان

مترجم: زکریا وهاج