(ترجمه)          

به تاریخ 21 دسمبر 2018م کنفرانسی به مناسبت هشتادومین سال‌روز پارلمان قرغیزستان با حضورداشت رئیس جمهور، رهبران قبلی دولت و فعالان جامعه در شهر بشکیک برگزار گردید. کنفرانس مذکور بر سری مسائلی توسعۀ دموکراتیک، تقویۀ پارلمان و اصلاح قانون اساسی این کشور می‌چرخید. بر اساس گفته‌های اشتراک کنندگان در این کنفرانس؛ قرغیزستان تنها با حل مشکلات مسائل یادشده می‌تواند پیشرفت نماید. اما با وجودی‌که بیشتر از 80 درصد نفوس قرغیزستان را مسلمانان تشکیل می‌دهند، اشتراک‌ کنندگان در این کنفرانس در مسائلی مربوط به رشد و انکشاف از اسلام حرفی به میان نیاوردند.

از چشم هیچ‌کس پوشیده نیست که پس از فروپاشی اتحادیۀ جماهیر شوروی سابق در سال 1991م، قرغیزستان به یک استقلال کاذب دست یافت. با این حال، پس از فروپاشی سوسیالیزم و روی کار آمدن نظام سرمایه‌داری در این کشور، حالا از پارلمان جمهوری قرغیز به عنوان یک پارلمان حماسه‌آفرین یاد می‌شود. زمانی‌که قرغیزستان به نظام دموکراتیک سرمایه‌داری روی آورد، نظام ریاستی تا سال 2010م در این کشور تطبیق گردیده و مردم آن در این مدت دو تن از رؤسای جمهور را تجربه نمودند. در سال 2010م سیاسیون وفادار به غرب به قدرت رسیده، اظهار نمودند که مشکلات موجوده در زندگی تماماً از نتیجۀ تطبیق سیستم ریاستی می‌باشد؛ این بود که آن‌ها این نظام را به نظام پارلمانی عوض نمودند. در واقع، آن‌ها با این کار‌شان دروازۀ این کشور را به روی استعمارگران غربی در مقابل استعمار روس باز نموده و اذعان نمودند که با تطبیق این نظام، پارلمان قدرت بیشتری خواهد گرفت و مردم به یک زندگی مترقی دست خواهند یافت. در حقیقت هدف از این امر، ادامۀ روند پیشین غربی و حفظ قدرت رئیس جمهور بود.

همان‌طور که گفته شد، از زمان استقلال این کشور بدین‌سو، نخبگان سیاسی قرغیز به بهانۀ دموکراسی، چهرۀ اصلی "استعمار" را که با تطبیق نظام سرمایه‌داری جهان را در کنترول خود قرار داده، پنهان می‌کنند. مردم نسبت به این نظام ناراضی هستند؛ ولی دولت‌ها با تغییر شکل رژیم و اصلاح‌سازی قانون اساسی، آن‌ها را فریب می‌دهند(در 25 سال اخیر در قانون اساسی این کشور 25 بار تغییرات آمده است). نتیجه این است که رژیم این کشور پیوسته مردم را در پرتگاه بدبختی قرار می‌دهد. معادن این کشور توسط کپیتلیست‌های استعمارگر به تاراج برده می‌شود، بقیۀ ثروت ما به جیب کپیتلیست‌های خارجی انتقال یافته و پسران و دختران ما به خاطر حصول چند پول مهاجر شده و غلام کارفرمایان خارجی می‌شوند. مهاجرت، فساد، بی‌کاری، فقر، ظلم و فساد و بداخلاقی در این کشور به اوج خود رسیده است.

مسلماً که ما مسلمانان در برابر این امر ناتوان نیستیم؛ چون اسلام را داریم که به حاکمیت فاسد این نظام استعماری نقطۀ پایان داده و ریشه‌های آن را می‌خشکاند. اگرچه نمایندگان نخبۀ حاکم در این کشور چنین امری را به زبان نمی‌آورند؛ ولی با این حال، این کنفرانس واقعیت امر را نشان می‌دهد. این حکام نیاز ندارند تا در خصوص بهبود واقعی زندگی مردم این کشور از اسلام سخن بگویند؛ چون بجای این کار به کفار در جنگ علیه اسلام خدمت می‌کنند تا باشد که رضایت باداران غربی‌شان را حاصل کنند. این حاکمان کسانی اند که بر جای پای باداران کافر استعمارگرشان پا گذاشته، اسلام خالص را افراط‍‌گرایی تفسیر می‌کنند و حاملان دعوت اسلامی را افراط‌گرا لقب می‌دهند. آن‌ها با پخش "اسلام میراثی" تحت عنوان "آزادی عقیده" دموکراسی و "افکار اسلام معتدل" مردم را گمراه می‌سازند. علاوه بر این، تلاش می‌کنند تا اسلام ناب را با مفکوره‌های از قبیل "دموکراسی از اسلام است و اسلام از دموکراسی" توسط برخی از علماء خلط نمایند.

با توجه به آن‌چه گفته شد، ما در حزب التحریر-قرغیزستان به شما نخبگان حاکم در خدمت به دموکراسی علیه اسلام هشدار می‌دهیم(از آن‌چه که می‌کنید، دست‌بردار شوید). هم‌چنان از تمام مردم قرغیزستان می‌خواهیم که بر دانش اسلامی‌شان بیفزایند؛ زیرا اسلام یگانه قدرتی‌ست که می‌تواند به استعمارگرایی‌که در چهارچوب دموکراسی به پیش برده می‌شود، پایان داده و چراغ استبدادی کپیتلیزم را برای همیشه خاموش کند.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-قرغیزستان