(ترجمه)

به روز سه‌شنبه مورخ 11 فوریه/فبروری 2020م، محمود عباس رییس حکومت خودگردان فلسطین، سخنان خود را در شورای امنیت در رابطه به توافق یا معامله ترامپ بیان نمود. ما امیدوار بودیم که ای کاش او به جای سخنان میان‌تهی و نفرت‌انگیزش سکوت می‌کرد؛ زیرا او جز گدایی، حقارت و سرخم نمودن در مقابل قدرت‌های استعمارگر دیگر هیچ چیزی از خود نشان نداد که این امر بنیاد کیان یهودی را محکم و اشغال سرزمین فلسطین را از سوی یهود مشروعیت می‌بخشد. طوری‌که او کیان یهودی را من‌حیث مشروع‌ عظیم در جهان وصف کرد، گویا کیان یهودی صاحب امر و نهی(دستور و منع) درین گیتی است!

عباس در سخنانش به پایبندی و تمسک به رویکرد مذاکرات ننگینی‌که فلسطین و مردم‌اش را در گودال بدبختی و مصیبت فرو برده اصرار نمود و او حتی اصرار ورزید که هر عمل مقاومت‌آمیز از سوی اهل فلسطین من‌حیث خشونت و تروریسم توصیف می‌شود. بناءً ‏این امر "پروتوکول امنیتی 83" را تقویت می‌بخشد که حکومت با 83 کشور به امضاء رسانیده است تا تحت نام مبارزه با تروریسم، علیه اسلام بجنگند! بدانید که اولین کشورهای امضا کننده پروتکل 83 یعنی امریکا از جمله دشمن سرسخت مسلمانان و اهل فلسطین محسوب می‌شود! در نهایت عباس از آماده‌گی خویش برای تامین خدمات جدید امنیتی که به 183 کشور گسترش می‌یابد، اظهار نمود.

عباس در سخنانش، پیوند صله رحمی خود را با اهل فلسطین و آرزوهای‌شان قطع نمود، بلکه حتی احساسات آنان را در نظر نگرفت، طوری‌که او پرونده 300 افسران نظامی یهودی، که اهل فلسطین را به قتل رسانیده بودند، تقویت نمود؛ گویا مقاوت‌گرایی جوانان و اهل فلسطین توافق ترامپ را رد کردند و نیرو‌های یهودی هم به حق می‌جنگیدند! او استدعای بخشش و رحم برای رابن کرد؛ مگر یک کلمه‌ هم در خصوص شهدای فلسطین به زبان نیاورد. عباس متعقد بود که در دامن نهادهای بین‌المل و شورای امنیت که تا اکنون طبق بیانیه‌اش به یکی از قطعنامه‌هایش نپرداخته و عمل نکرده امید و سعادت وجود دارد، در حالی‌که اهل فلسطین باورمند به رهبر ربانی و شجاع همچو صلاح الدین اند تا اقصی را آزاد و دولت یهود را ریشه‌کن کند. عباس خارج از قضیه اهل فلسطین سخن می‌گفت، حالان‌که ادعای نمایده‌‌گی از آنان‌ را می‌کند.

عباس در یک عمل پارادوکس عجیب، نقشه‌ی فلسطین را از سال 1917م تا امروز برافروخت و به تعجب گفت که چه کسی به آن‌ها حق پاره کردن و غصب فلسطین را داده است؟! مگر عباس توافق‌نامه جنایت‌کارانه‌ای که توسط سازمان‌ملل به امضاء رسیده بود را فراموش کرد که 78درصد خاک‌ فلسطین مربوط یهود‌ها می‌شود؟ هم‌چنین توافق اوسلو را فراموش نموده است که خود این عباس باوجود جنایات یهود، پایبندی‌اش را در رابطه به آنان و به تمام بند و ماده‌هایش اظهار نمود. عباس این توافقنامه‌ی فجیع را به عنوان زیباترین و شرین‌ترین توافقنامه‌ی انتقالی توصیف کرد.

عباس معامله ترامپ را رد کرد؛ زیرا این امر راه‌حل دو دولت (اسرائیل و فلسطین) را از بین می‌برد، در حالی‌که اهل فلسطین این معامله را به دلیل این‌که تمام فلسطین مربوط مسلمانان می‌شود، رد می‌کنند. ثانیاً این خاک نه مربوط ترامپ می‌شود و نه مربوط شورای امنیت؛ بلکه طبق حکم الله سبحانه وتعالی و رسولش صلی الله علیه وسلم، فلسطین یک سرزمین اسلامی است و مربوط مسلمانان می‌شود. عباس تمسک صلح با اشغال‌گران را دارد؛ در حالی‌که اهل فلسطین مشتاق تجهیزسازی ارتش مسلح امت اند تا دولت یهود را ریشه‌کن نمایند. انتخاب استراتیژیک عباس اینست که با دولت غاصب یهودی توافق صلح امضاء کند، در حالی‌‌که انتخاب اهل فلسطین بازگشت یا اعاده فلسطین به مسلمانان است، سپس القدس (اورشلیم) خانه آنان و پایتخت دولت خلافت آینده خواهد شد. ان‌شاءالله!

راه‌حل برای قضیه فلسطین، اجماع و کنفرانس‌های بین‌الملی نیست؛ زیرا در آن اجماع‌ها تمامی قدرت‌های استعمارگر و جنایت‌کاران علیه مسئله فلسطین جمع خواهند شد تا این قضیه را به سود یهود‌ها ازمیان بردارند و از آنان التماس هم نخواهند کرد، از آن‌جا که کفر و استعمارگرایی در عقیده باهم ملت واحد هستند. امریکا، اروپا و دولت یهود باهم علیه مسلمانان شریک هستند. فلهذا، راه‌حل این مشکل تکیه زدن بر ابتکار عرب برای پالیسی "عادی‌سازی(normalization)" نیست؛ بلکه این مشکل بیشتر به رجوع نمودن به تفکر عمیق اسلامی اعاده می‌شود و این تفکر عمیق عبارت از ندا بلند کردن بر افواج مسلح است تا لشکرهای‌شان را تجهیز کنند و تاریخ دولت یهود را رقم بزنند. تمام راه‌حل‌های دیگر استعماری، تصامیم، ابتکارات و کنفرانس‌های بین‌الملی هیچ فرقی از معامله ترامپ ندارد، مگر در ظاهر و قیافه.

بگذارید که پروژه تصفیه و تسلم‌شدن که عباس آن‌ را یک فرصت صلح تلقی می‌دارد، به جهنم برود. بدانید که اهل فلسطین هرگز امیدشان را بخاطر آزادی‌سازی از دست نمی‌دهند و ان‌شاءالله مسلمانان من‌حیث فاتحین داخل مسجدالاقصی خواهند شد؛ همان‌طوری‌که عمر فاروق رضی الله عنه به نخستین‌بار من‌حیث فاتح داخلش شده بود و این یک وعده‌ی حق است.

﴿وَيَقُولُونَ مَتَى هُوَ قُلْ عَسَى أَن يَكُونَ قَرِيبًا﴾

[اسراء: 51]

ترجمه: پس از آن، سرهای‌شان را به سويت (به عنوان استهزاء) تكان می‌دهند و می‌گويند: چه زمانی اين (معاد) خواهد بود؟ بگو: شايد كه نزديك باشد.‏

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-سرزمین مبارک فلسطین

مترجم: زکریا وهاج