(ترجمه)

این نخستین بار نیست که ما به امت اسلامی و به خصوص به مردم عراق "نقش شریعت اسلامی در انتخابات" را به گونۀ مفصل بیان نمودیم؛ اما باز هم با توجه به این فرمودۀ الله سبحانه‌‌و‌تعالی که می‌فرماید:

﴿وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ﴾

[ذاریات: ٥٥]

ترجمه: و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود می‌بخشد.

 و این فرمودۀ رسول الله ﷺ که فرماید: «اَلدِّینّ اَلنَّصِیحَة» یعنی بی‌گمان دین نصیحت است؛ تکرار می‌کنیم. بنابر این، هیچ کسی هیچ عذری نخواهد داشت، بلکه همگی در این راستا مسئول خواهند بود.

انتخابات یک پروسۀ انتخابی‌ست و واقعیت آن همانا وکلا و نماینده‌گان اند. عضو مجلس پارلمان، نماینده یا و کیل؛ کسی است که بر اساس رأی انتخاب می‌شود. اگر به پارلمان متوجه شویم، درمی‌یابیم که اساساً ماهیت کاری آن تقنین(قانون‌گذاری) می‌باشد. بر این اساس، نماینده‌ګان پارلمان قانون اساسی و دیگر قوانین را می‌سازند، رئیس دولت را انتخاب می‌کنند، به دولت رأی اعتما و مشروعیت می‌بخشند، دولت و مسئولین آن را مورد محاسبه قرار می‌دهند، موافقتنامه‌ها را تصویب می‌کنند،... که تمام این موارد در روشنائی قانون اساسی صورت می‎‌گیرد. جای شکی نیست که قانون اساسی کشور‌های اسلامی تماماً قوانین دست‌ساختۀ بشری بوده و با اسلام هیچ نوع ارتباطی ندارند؛ بلکه برعکس آن بر اصول دموکراسی و سیکولریزم(تولید عقیدۀ جدایی دین از زنده‌گی) استوار می‌باشد که آشکارا بیانگر حذف حاکمیت الهی در امورعامه از قبیل سیاست، اقتصاد، اجتماع، تعلیم‌و‌تربیه، محاکم وغیره می‌باشد.

فلهذا، اشتراک کننده در انتخابات بطور انفرادی به نیابت از خود بخاطر پیش‌برد چنین اعمالی رأی می‌دهد، که اگر ما به این اعمال متوجه شویم، درمی‌یابیم که این همه حرام قطعی می‌باشد؛ زیرا این‌ها بر اساس حماقتی استوار است که به مردم قدرت می‌دهد تا به عوض الله سبحانه و‌تعالی به تقنین بپردازند، در حالی‌که الله سبحانه و‌تعالی می‌فرماید:

﴿وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ﴾

[مائده: ۴۴]

ترجمه: و آنانی‌که به آن‌چه الله(سبحانه و‌تعالی) نازل کرده حکم نمی‌کنند، کافر اند.

و در جای دیگری می‌فرماید:

﴿فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا﴾

[نساء: ٦٥]

ترجمه: به پروردگارت سوگند که آن‌ها مؤمن نخواهند بود، مگر این‌که در اختلافات‌شان تو را به داوری طلبند؛ و سپس از داوری تو، در دل خود احساس ناراحتی نکنند و کاملاً تسلیم باشند.

بنابر این، اشتراک در این گونه انتخابات کاملاً حرام است، ولو که اشتراک در تعیین یک کاندید، در انتخاب وی یا حتی در ابطال اوراق رأی‌دهی باشد.

ای مردم عراق! آیا در عقب این چهره‌های زشت حقیقت را دیده نمی‌توانید-که نه تنها اشغالگران؛ بلکه گروه‌های‌که منفعت و سود‌جویی تنها دغدغۀ‌شان بوده است که آن‌ها را به گدا‌هایی تبدیل می‌کند تا بخاطر تأمین منافع‌خود، اشغالگران کافر و مدافعین آن‌ها را بر منابع این سرزمین صاحب اختیار نمایند و مردم این سرزمین را توهین و تحقیر نمایند؟ آیاگوش شنوایی ندارید تا این فرمودۀ پیامبر ﷺ را بشنوید که می‌فرماید: «لاَ يُلْدَغُ المُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ وَاحِدٍ مَرَّتَيْنِ» یعنی مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود"؟ چند بار شما را با وعده‌های کاذب و امید‌های واهی احمق بسازند؟ چقدر سرمایه را به تاراج ببرند و چقدر خون‌ها را به دستان پلید‌شان بریزند؟ آیا تکلیف شما این است که آن‌ها را انتخاب نموده و مسئول خود قرار دهید؟

ای مسلمانان! ما مردمی هستیم که الله سبحانه و‌تعالی ما را به وسیلۀ اسلام عزت داده است، هرگاه عزت را به غیر از اسلام در چیزی دیگری سراغ کنیم، بی‌گمان الله سبحانه و‌تعالی ما را ذلیل خواهد کرد. به محض این‌که ما به حمل ایدیولوژی اسلام می‌پردازیم، بر ما واجب است تا از قبول نمودن چیزی دیگری به عنوان بدیلی به نظامی‌که از شریعت الهی تجلی یافته است، خودداری نماییم؛ زیرا این یگانه راهی شریعت الهی در خصوص احیای آن از طریق تأسیس خلافت راشدۀ واقعی برمنهج نبوت و بیعت انعقاد، طاعت و اطاعت به امام(خلیفه) می‌باشد. خلیفه یا امام به نیابت از امت به قوانین اسلام اقتباس نموده، سپس به تطبیق آن‌ها به عنوان قانون اساسی(دستور) و قوانین دیگر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پردازد. در غیر آن، امت اسلامی از شلاق، انقیاد و ظلم کفار و حکام مزدور و دست نشانده پیوسته رنج خواهند برد.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ ۖ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ  وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَّا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنكُمْ خَاصَّةً ۖ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ﴾

 [انفال: ٢٤-۲۵]

ترجمه:  ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! دعوت الله(سبحانه و‌تعالی) و پیامبر(ﷺ) را اجابت کنید؛ هنگامی‌که شما را به سوی چیزی فرا می‌خوانند که شما را حیات می‌بخشد! و بدانید الله(سبحانه‌و‌تعالی) میان انسان و قلب او حایل می‌شود و همه شما(در قیامت) نزد او گردآوری می‌شوید! و از فتنه‌ای بپرهیزید که تنها به ستمکاران شما نمی‌رسد(بلکه همه را فرا خواهد گرفت؛ چرا که دیگران سکوت اختیار کردند)، و بدانید که الله(سبحانه و‌تعالی)کیفر شدید دارد!

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه عراق